‘Homoseksuele imam vaart mee tijdens gay pride Amsterdam’, koppen verschillende kranten mei dit jaar. Ahmet denkt terug aan vorig jaar toen hij tijdens Pride een vriend tegen kwam zwart gesluierd, zwaaiend met regenboogvlag. Een intrigerend beeld. Ook uit de krantenkop lijkt een tegenstrijdigheid te spreken. Iets dat niet in het standaardplaatje past, zegt daardoor misschien des te meer over dat plaatje. Deze ‘gay-imam’ – Ludovic-Mohamed Zahed – zouden we dus graag ontmoeten in het kader van De Man Is Lam. Amber gaat opzoek naar een ingang en zo belanden A&A op de World Religion Boat Reception. In de tuin van het Bijbelmuseum vinden we onszelf in een mix van religies en seksuele voorkeuren, van mannen en vrouwen en alles daartussenin en daarbuiten.
De ontwerper van de Holy Boat demonstreert te midden van zijn twee ‘religie-neutrale’ gouden Engelen een van de uitvouwbare letters/symbolen die op de boot het woord COEXIST zullen vormen. Gelukkig maakt Ludovic zich niet te veel zorgen over de instructies voor komende zaterdag ‘De vaart is georganiseerd door Nederlanders, dus dat komt wel goed, I’ll just go with the flow’. Terwijl een subtiele dragqueen ‘We are the world’ zingt en de overige gasten hun danspasjes oefenen, maken wij kennis met de Franse imam.
We hebben het over jongens die in het Westen zijn opgegroeid en toch het gevoel hebben naar Syrië te moeten. Waarom in Godsnaam in Godsnaam? Het onbegrip hierover is voor Ahmet een van de motivaties achter De Man Is Lam – het zijn toch meestal jongens die ten strijden trekken. Het praten over de motieven van de zelfmoordterroristen verklaren Hollande en de Franse regering tot taboe, zegt Ludovic, in plaats daarvan verklaren ze de oorlog – net als de VS deed na 9/11… De oorlog tegen wie? Dat we niet mogen praten over wat de jonge IS-strijders drijft, ligt daar niet juist een deel van het probleem: dat de Syrië-gangers zich niet gezien en gehoord voelen, zich nergens echt thuis voelen, niet weten wie ze zijn?
Het volgende onderdeel van de World Religion-meeting is een paneldiscussie met het thema: ‘All leaders together on a boat for a day, but how can we COEXIST for a lifetime?’ ‘Door niet te denken in begrippen ‘wij’ en ‘zij’, maar in jij en ik; door elkaar in de ogen te kijken en echt naar elkaar te luisteren; door samen te blijven komen, aan tafel te gaan en te eten en praten,’ luiden een aantal antwoorden.
Een van de mensen die op staat om iets toe te voegen aan de discussie is Surat Shaan Rathgeber Knan. Hij merkt op dat de LGBTI(plus)-community zelf veel minder ruimdenkend/open is dan gemeend wordt. Na een zevenvoudige zegening – van joods tot hara Krishna en van katholiek tot humanistisch/atheistisch – praten we verder met Shaan. Hij werkt in Londen voor de stichting Twilight People waarvoor hij verhalen verzamelt, schrijft en deelt over geloof en gender die voorbij gaan aan de twee standaard hokjes. Als transman heeft hij te maken met veel (voor)oordelen. Hij ziet er de grap en ironie van in. Dat moet wel. Over de ophef in de VS rondom vrouwen die vroeger man waren die naar het vrouwentoilet gaan, bijvoorbeeld. Daar kun je voor opgepakt worden (!) maar de meeste vrouwen die aangehouden worden zijn ‘gewoon lange vrouwen’. En Shaan moest eens proberen naar het vrouwentoilet te gaan..! Soms vallen mensen ook over andere dingen dan het feit dat hij een man zonder penis is: mensen geloven niet dat hij kwart Turks is vanwege zijn blauwe ogen of ze vinden het not done dat hij als man driekwartbroeken draagt.
(Rare) ideeën over wat wel en niet kan, komen vaak voort uit een verdediging van de eigen identiteit. Juist als het zoeken naar wat die identiteit precies inhoudt, is Ahmets ervaring. Hij vertelt over zijn eigen zoektocht en haalt het voorbeeld van ‘de Nederlander’ aan. Toen Maxima stelde dat die niet bestond was het land te klein. ‘Now you’re learning me something,’ zegt Shaan. Opgetogen stappen we de nacht in: op naar meer uitwisseling, inzichten en inspiratie als deze in onze zoektocht naar ‘de man’.